کلمات کلیدی: فرآورده های ضد عرق, دئودورانت, سرطان پستان, سرطان در زنان, مرکز ملی سرطان امریکا, داکتهای عرقی زیر بغل, اثرات شبه استروژنی, کنتراسپتیو خوراکی .
در مقالات یا خبرهای متعدد میخوانیم یا می شنویم که محصولات ضد عرق Antiperspirant زیر بغل (که موجب کاهش تعریق می گردند) یا محصولات ضد بوی بد یا همان دئودورانت ها (Deodorantها که موجب از بین بردن یا پوشاندن بوی بد زیر بغل می شوند) سبب بروز کانسر پستان می گردند. سرطان پستان تهدید بزرگی بر سلامت زنان است.
سالانه حدود ۱۸۳۰۰۰مورد سرطان پستان در زنان امریکایی تشخیص داده شده و حدود ۴۱۰۰۰زن مبتلا به سرطان پستان میمیرند. این سرطان شایعترین سرطان در زنان است که ۳۲ % از موارد سرطان زنان را شامل می شود. همچنین پس از سرطان ریه، شایعترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان محسوب می شود که عامل ۱۹ % از مرگ و میرهای وابسته به سرطان در زنان می باشد.
در اخبار و گزارشات بیان می گردد این مواد حاوی مواد خطرناکی بوده که می توانند از طریق پوست جذب شده یا از طریق زخم های ایجاد شده توسط بکار گرفتن تیغ در زیر بغل وارد بدن گردند.
البته احتمال دیگری نیز توسط برخی از متخصصین بیان شده است که به خاطر نزدیک بودن محل بکارگیری با پستان این محصولات ممکن است بتوانند سبب ایجاد سرطان پستان گردند. اما محققین مرکز ملی سرطان امریکا وابسته به انستیتو ملی سلامت به هیچ یافته ای مبنی بر سرطان زا بودن این محصولات دست نیافته اند و همچنین هیچ ارتباط قوی و متقنی نیز در این رابطه تاکنون به دست سازمان غذا و داروی ایالت متحده امریکا نرسیده است.
همانگونه که می دانیم موادی با پایه آلومینیوم در فرآورده های ضد عرق مورد استفاده قرار میگیرد. این مواد سبب انسداد موقت داکتهای عرقی زیر بغل شده و نتیجه آن توقف تعریق و انتشار آن در سطح پوست است.
برخی از محققین عقیده دارند مواد با پایه آلومینیوم که بصورت پی در پی و روزانه در کنار پستان بکار برده می شوند ممکن است توسط پوست جذب شده و سبب اثرات شبه استروژنی estrogen-like گردند. به دلیل اینکه استروژن قابلیت ایجاد رشد سلول های سرطان پستان را دارد، لذا این دسته از محققین حدس می زنند محصولات ضد عرق حاوی این دست از مواد آلومینیومی بتوانند موجب بروز سرطان پستان گردند.
برخی از محققین بر روی پارابن موجود در برخی از محصولات ضد عرق و ضد بو یا همان دئودورانت به عنوان ماده محافظ تمرکز نمودند و عقیده دارند که پارابن ها می تواند سبب بروز اثرات شبه استروژنی در سلولهای بدن گردند.
آیا واقعا پارابن موجود در فرآورده های زیر بغل سبب بروز کانسر شده اند؟
البته می دانیم پارابن ها در بسیاری از مواد غذایی، کازمتیک و دارویی وجود دارد اما بر اساس قوانین سازمان غذا و داروی امریکا تقریبا اکثر برند های تولید کننده دئودورانت یا ضد عرق ها در امریکا عاری از مواد پارابنی هستند.
می دانیم پارابن ها دارای اثرات شبه استروژنی هستند و به عنوان یک استروژن آگونیست عمل می نمایند و قابلیت ایجاد اثراتی همانند استروژن را به واسطه ساختمان شیمیایی خود دارند. پارابن ها می توانند به گیرنده ها سلولی استروژن متصل گردند. این مواد قابلیت بیان بسیاری از ژنهایی را دارند که معمولا توسط استروژن تنظیم شده و سبب رشد سلول های تومور سرطان پستان (MCF-7 Cells) و پرولیفریشن در محیط کشت آزمایشگاهی را دارند.
مصرف کنندگان به راحتی با مراجعه به لیبل این نوع از محصولات می توانند از وجود یا عدم وجود این مواد پارابنی اطمینان حاصل نمایند. مواد پارابنی شامل متیل پارابن ، پروپیل پارابن ، بوتیل پارابن ، بنزیل پارابن می باشند.
البته این عقیده که پارابن ها ممکن است در بروز سرطان پستان دخیل باشند بعد از سال ۲۰۰۴ و پس از یافتن پاربن ها در ۱۸ مورد از ۲۰ مورد بافت تومور های سرطان پستان در کانون توجه قرار گرفت. اما حتی این مطالعه هم تایید نمی نماید که پارابن ها مسبب بروز سرطان پستان باشند، زیرا مطالعه ای بر روی بافت های پستانی سالم یا بافت هایی از نقاط دیگر بدن نداشته و نتوانسته است اثبات نماید که پارابن ها تنها در بافت های سرطانی دیده شده اند.
به علاوه درمطالعات صورت گرفته به درستی منشاء پارابن ها نیز مشخص نشده است که آیا واقعا پارابن موجود در فرآورده های زیر بغل سبب بروز کانسر شده اند یا منشا دیگری داشته اند. لذا برای اثبات ادعای مطرح شده نیازمند مطالعات و سنجش های گسترده تر می باشیم. اکثر تحقیقات بر این پایه استوار بوده است که آیا مصرف مواد با پایه آلومینیومی و پارابن در بافت پستانی تجمع یافته است یا خیر.
اما اطلاعات تکمیلی تری مبنی بر اینکه این مواد شیمیایی آیا می توانند موجب ایجاد تغییر بر روی DNA برخی از سلول ها گردد یا آیا سبب بروز تغییراتی بر سلولهای پستان می شوند تا ایجاد سرطان نمایند نیز لازم است.
مطالعه ای در سال ۲۰۰۲ برای بررسی احتمال وجود ارتباط فی مابین سرطان پستان و بکار گیری مواد ضد بو و ضد عرق در زیر بغل صورت پذیرفت. این مطالعه هیچ افزایش ریسک بروز سرطان پستان در خانم هایی که از مواد ضد عرق و دئودورانت در زیر بغل استفاده کرده بودند را نشان نداده است. حتی این مطالعه هیچ گونه افزایش ریسک بروز سرطان پستان را در خانم هایی که از تیغ در زیر بغل استفاده نموده بودند و این محصولات را نیز بکار گرفته بودند نشان نداده است.
نتایج مورد نظر حاصل انجام مطالعه بر روی ۸۱۳ خانم دارای سرطان پستان و ۷۹۳ نفر خانم بدون هیچ سابقه ای از سرطان پستان صورت گرفته بود. البته در سال ۲۰۰۳ مطالعه ای برای یافتن ارتباط فی مابین اصلاح با تیغ به صورت پی در پی و استفاده از محصولات ضد عرق در بین ۴۳۷ فردی که سرطان پستان داشتند صورت گرفت.
سن تشخیصی سرطان پستان در مصرف کننده فرآورده های ضد عرق
در این مطالعه مشخص شد، سن تشخیصی سرطان پستان در خانم هایی که محصولات ضد عرق و دئودورانت را مصرف نموده و به صورت پی در پی زیر بغلشان را تیغ اصلاح می نمایند به مراتب پایین تر است.
در این تحقیق نشان داده شد که در خانم هایی که قبل از ۱۶ سالگی اقدام به اصلاح با تیغ نموده و از این محصولات نیز استفاده نموده اند سن ابتلا به سرطان در آنها زودتر از بقیه بوده است و و این در حالیست که در همین تحقیق هیچ رابطه معنی داری بین استفاده از تیغ برای اصلاح در زیر بغل و سرطان پستان یافت نشده است.
در سال ۲۰۰۶ در مطالعه ای استفاده از محصولات ضد عرق و فاکتور های دیگر به طور همزمان در ۵۴ خانم دارای سرطان پستان و ۵۰ خانم بدون سرطان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که هیچ ارتباطی بین استفاده از فرآورده های ضد عرق و ریسک سرطان پستان وجود ندارد، اما سابقه خانوادگی و استفاده از کنتراسپتیو خوراکی از عوامل موثر در بروز سرطان پستان بوده اند. لذا محققین به علت ضد و نقیض بودن نتایج تحقیقات ادامه مطالعات در این زمینه را پیشنهاد می نمایند.
